Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Αθλητής αυτός ο γίγας


Είναι ακόρεστοι του αθλητή οι πόθοι
Σ ‘ αυτούς ψυχή και σώμα εδόθη

Συνήθισε όψεις κριτού κι αφέτη
Με τόσα έτη στο κουρμπέτι

Είναι τραχύς κατά πως λέγεται
Τρέχει γοργά στο κρύο φλέγεται

Ρίχνει βολές κατά ριπάς
Με δαύτους είσαι ή με μας

Πέφτει σε χώμα και γρασίδι
Ταρτάν το βλέπει κεραμίδι

Δεν ξέρει τι εστί ραθύμια
Μ ΄ αυτήν δεν έκανε τακίμια

ίσως δεν το ‘ χει  στο χορό
μα υπάρχει θέλω και μπορώ

είναι φορές που τον μποδίζουν
στη νίκη όλοι τον γνωρίζουν

δεν τον θυμούνται όταν χάνει
ίσως να έπαψε και να ‘ ναι αλάνι

είναι παιδί είναι μεγάλος
δίπλα σου στέκει δεν είναι άλλος

ξεστόμισε άκουσα μια ευχή
στην γη ολούθε ν ‘ αντηχεί

θέλουμε σ όλα τα επίπεδα
αθλητισμό και λίγα γήπεδα

όχι να ‘ ναι άδεια μα γεμάτα
παντού με νιάτα που ‘ναι κεφάτα

να βλέπω μαύρους και λευκούς
να ‘χουν αγάπη στους ασκούς

όχι να τρέχουμε εμείς
και γύρω πόνος εκκρεμής




Σημ. Το παραπάνω ποίημα γράφτηκε για τον διαγωνισμό του ΤΕΦΑΑ ΑΠΘ και της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος με θέμα ''Αθλητισμός - Αθλητικά ιδεώδη 

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Πολύ αργήσαμε φουτουριστές


Aπ ΄ τα λογύδρια εθνικού ντοπαρίσματος
μαθαίνω  για εχθρούς όξω απ ΄ τα τείχη
για ανθρώπους μοχθηρούς
ξημεροβραδιάζονται σκεπτόμενοι
την πατρίδα πως θα βλάψουν
κατέχουμε όλοι ποσοστά ιδιοκτησίας γι’ αυτήν
κανείς να μην μείνει παραπονεμένος
καμιά αντίρρηση!
άνθρωποι με φθόνο υπάρχουνε παντού
μα εγώ τους λέω για εχθρούς εγχώριους
αρπαχτικά σωστά
η μορφή τους μόνο σε γεράκια αντιστοιχεί
αιτία δεν ψάχνω στα γονίδια
την μισανθρωπιά να βρω
γιατρός δεν είμαι την επιστήμη να κατέχω
νομίζω αδέλφια μου
φταίμε και εμείς λιγάκι
θάρρος πολύ τους δώσαμε
χρόνια μας λεν για πόλεμο εμφύλιο
και τα δεινά που φέρνει
αντίρρηση ξανά καμιά!
ποιος θέλει τη μαυρίλα κι ο θάνατος να σπέρνει
πως αποφεύγεις πόλεμο που υπάρχει άθελα σου
τα μάγουλα σου κόκκινα κι από τις δυο πλευρές
χαστούκια σα χορταίνουνε το ρίχνουν στις κλωτσιές
με ευλάβεια κι αγάλι δεν διώχνουνε τα σύννεφα
ποιος σ ‘ έπεισε ότι πρέπει να έχεις αδελφό
αυτόν με ίδια ράτσα κι όχι τον διπλανό
 κι αν πουν οι μάζες μπράβο του καλά τα λέει ετούτος
μικρός κι ας είναι ποιητής έχει μιλιά που καίει
στην μάχη μπρος ποιος θα ριχτεί τα στήθη του να βάλλει
αν όχι ο ταλαίπωρος της μοίρας ο ριγμένος
την πόλη πέρα που θωρείς έχτισε με το χέρι
ινστρούκτορες δεν θέλουμε πάρα πολλά να λένε
αράδες και ανάλυση μα ποιος μας τα διαβάζει
τιμής δεν είναι ένδειξη χρήμα να ’χεις και χρόνο
ατάκες να αναμασάς ούλες να τις μαθαίνεις
πράξη καμιά δεν έδειξες το κόσμο για να αλλάξεις
καρέκλες μόνο ζέστανες και λάβα περιγράφεις
μες της ζωής το ηφαίστειο ποτέ σου όμως δεν μπήκες
κι ο ποιητής … τι κάνει ο ποιητής
μεθάει και τα σπάνει
σε πάρτυ πήγε μπόλικα απ ΄ τους επαναστάτες
αμφιταλαντευόμενοι θολούρα έχουν ταίρι
πρότυπα γίνανε ποιητές γνωστοί καταραμένοι
 με το λαό δεν ταίριαξαν δεν συνεννοηθήκαν
και μη θαρρείς πως δάκτυλο στο κόσμο εγώ κουνάω
δεν είμαι απ ΄ τους  καλύτερους απ ΄ τους πεφωτισμένους
βοήθησε με στέρεα στα πόδια να πατάω                
να πω θέλω για τ ‘ άδικο για όλους τους κολασμένους

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Έντιμος Βίος

Πρέπει να είμαι ευγενικός με τους ευυπόληπτους πολίτες
της μικρής αυτής κοινωνίας,
της πόλης των τεχνών και των γραμμάτων.
Να δίνω το παρών σε μεταμοντέρνα μαγαζιά
υψηλής αισθητικής,που ξεπηδάν το ένα μετά το άλλο
λες και δεν ξέραμε τι χάναμε τόσα χρόνια.
Να μοιράζω φιλοφρονήσεις σε απαστράπτουσες κορασίδες
μικροαστικής ταξικής καταγωγής κατά προτίμηση.
Να είμαι άριστος στις κοινωνικές μου σχέσεις,
με μπόλικους γνωστούς έχοντας εύκαιρο το δούναι και λαβείν.
Φυσικά θα ήταν χρήσιμο ένα όχημα
όχι για τις μετακινήσεις μου
μα συμπλήρωμα του προσωπικού μου στυλ.
Θα ταριχεύσω την παράδοση
για να την μεταδώσω στις επόμενες γενιές.
Μου φαίνεται πρέπει να κόψω τις βόλτες στην πόλη.
Θα πούνε αυτός παρέα δεν έχει.
Ας αρκεστώ στην ολιγόωρη παραμονή
στα προαναφερθέντα κέντρα διασκεδάσεως.
Το να χαζεύω τοπία όμορφα και ήσυχες γωνιές δεν αρμόζει.
Θα πείτε,με το δίκιο σας,αυτά είναι
για αργόσχολους χαζορομαντικούς
ή μήπως είσαι απ' αυτούς που αναζητάν ηρεμία
Φανερώνεις τρωτά σημεία κι αυτό είναι αδυναμία θα πουν
Εν τέλει,πριν το καθιερωμένο τρέξιμο στο πάρκο
αντικρύζω περίεργους και φοβάμαι την κατάληξη μου

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Εντιμότατοι φίλοι μου(Αργόσχολοι)



Έχουμε κάνει μια σιωπηλή συμφωνία μεταξύ μας
Ας μην κρυβόμαστε
Τα σπίτια δεν μας χωράνε
Ξεσκάμε περνώντας ώρα παρέα
Σε στρατηγικά σημεία
Όπου κάνουν παρέλαση
Αιθέρια κοριτσόπουλα μικροαστικής καταγωγής
Ξεγελάμε την μοναξιά μας
Από την άλλη καταγράφω στο χαρτί
Πράγματα που δεν δύναμαι να πω στον προφορικό λόγο
Ή που οι φίλοι μου
Δεν θέλουν να ακούσουν
Παραφράζω στίχους αγαπημένων κομματιών
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Με δόση φανερά αποτυχημένου χιούμορ
Δεν είναι ζωή αυτή που κάνουμε
Χανόμαστε βρισκόμαστε τα χάνουμε
Δεν φτάνουν δυο ζωές
Τη μια για να ζήσεις κούκλε
Ούτε να πας ολούθε

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Υπερένταση

Η ούρηση στις τούρκικες τουαλέτες χαϊδεύει το γαστροκνήμιο
Υπερήλικες ιερείς με ρόλο επιζήμιο μιλούν στο ποίμνιο
Καταβάλλομαι από έρωτα εφήμερο με ξέραν ήρεμο ρωτάς ποιος είμαι εγώ
Βρίζω μπροστά απ’ την TV το κάθε νούμερο πχ τον Τζήμερο

Δεν μ’ αφορά hip hop με ξέκωλα
δεν παίζει αναφορά σ ‘ όσα κατάφερα
Μυαλό δεν ξεκολλά από τα σκηνικά που είναι πάμπολλα
Ωσάν τα κύματα ανούσια ποιήματα με στίχους  θρύμματα

Πριν λήξει έφυγες ξέρεις οι εμμονές είναι ατέρμονες
Μέσα στο σόχωρο ελπίδα έσπειρες πράξεις απέλπιδες
Έρχονται από τα ψες  φωτιές μας άναψες κι ούτε που το ‘θελες
Σε ενέργειες έγειρες φιλίες άσπονδες δείχνουν ανώφελες

Έριξε βλέφαρο όμως δεν μίλησε
Να έρθει από ‘δω ίσα που κίνησε
Πόρτα χωρίς κλειδί εκείνη χτύπησε
Παλεύουν να μου ‘πουν για σένα ύψιστε

Με είπαν άπιστο ψάχνω το νόημα χάνομαι σ’ άβυσσο
Γαλήνια σιωπή γυρεύω για να βρω λες σε παράδεισο
Μέσα σε χείμαρρο κλαδί για να πιαστώ
Όνειρο δανεικό και πώς να το ασπαστώ

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Αμφότεροι μ' αμφώτις

Δίχως φωνή μ΄'αφήσατε 'πομεινα ξέμπαρκος
ψυχή παράταιρη τρωτή και ΄ γω ξεκρέμαστος
πιοτί κρασί γουλιά πικρή άδειος ο ''Ζέφυρος''
μικρή πνοή όλοι θνητοί μα εσύ αγέρωχος

βήμα δειλό προς ποθητό παλιών ξεπέρασμα
δίκοχη σκέψη σαν πέψη χωρίς αφέψημα
κρίση σπαθί σαν ΄ ρθουν καημοί δεν είναι προτέρημα
χαζά παιδιά μ 'άδεια καρδιά μοιάζουν αμέριμνα

κάθε σεβντάς σ 'όλους εμάς δείχνει αγιάτρευτος
μα μη ξεχνάς σκληρός ντουνιάς καθείς παράταιρος
ξέρεις καλά πως δε γροικά είναι απάλευτος
θαρείς μπορείς αν κουραστείς να μείνεις άσφαιρος

για 'οσα δεν ξέρεις υποφέρεις η δίψα είν' άσβεστη
τι να την κάνεις την ζωή σαν είναι άθικτη
δεν έχει στάσιμη ροή και απαράλλαχτη
κοίτα τη φεύγει η στιγμή την θάβεις άκλαφτη

περάσαν σύννεφα βροχές πολλές χιλιετηρίδες
βαλμένες άθελα σφικτές στ' αυτιά οι αμφωτίδες
για ''προστασία'' του μυαλού να φύγουν οι ελπίδες
μα στο μιτάτο του βοσκού σιμώνουν οι ζουρίδες

αναζητώντας τα μάτια της τα ‘ακριβοθώρητα
ξεχειλίσαν μέσα μου αισθήματα αφόρητα
φοβoύμαι πως κινούμαι σ ‘απόκοσμους κόσμους
περνοδιαβαίνω αδιάβατους δρόμους

περιδρομιάζω την πόλη με θωρούν σα μίασμα
αντιδράω σχηματίζοντας αδέξια μειδίαμα
αλαλάζων αλαζών τελευταίος επιζών
είν ‘ περίεργος αιών και σκληρός μάνα ο αγών

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Παράταιρος-Επιλέγεις να κλαις

Πρόκειται για το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησα.Οι στίχοι είναι γραμμένοι πίσω στο 2009,αλλά αξιώθηκα να το ηχογραφήσω μόλις την άνοιξη που μας πέρασε.Είναι γενικά η πρώτη απόπειρα για συγγραφή στίχων που προορίζονται για ραπ κομμάτι.Ήθελα να το πάρω χρονολογικά και όχι απαραίτητα ποιοτικά.Ήθελα το πρώτο μου κομμάτι να είναι κάποιο από αυτά που είχα γράψει παλιά άσχετα με το αν είναι το καλύτερο εν γένει.Δηλαδή αν ηχογραφούσα κάποιο από αυτά που γράφω τώρα θα είχα ένα αίσθημα ότι όλα αυτά που έκανα τα προηγούμενα πέντε χρόνια τα έφτιαχνα άδικα.Ελπίζω να μην περάσουν άλλα τόσα χρόνια για να ηχογραφήσω και τα υπόλοιπα!
Το beat είναι του D.T.R.AN.ER με ηχολήπτη τον Αντώνη Κωνσταντινίδη.

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Παράταιρος-Πολιτική σάτιρα βαρναλικού τύπου


Στης κεφάλας τη θολούρα
να ΄ σου ήρθε κι η μανούρα
της σιωπής το συνδικάτο
έφερε τα πάνω κάτω

οι αγέλες αγνωμόνων
μες στο πέρας των αιώνων
εμποδίζουνε το μέλλον
και ο ήλιος ο ανατέλλων
έχασε ευθύς το χρώμα
που του πρέπει στον αγώνα

σπάνε θρύψαλα το πάγο
να ‘ναι το δίκιο αλλάργο
 μεταφέρουνε αργίες
κάνοντας ατασθαλίες
στήνουνε φιέστες κάργα
απ΄ την Μόσχα ως την Πράγα

ο αφέντης τους ο κύρης
αχ! Στενάζει ο κακομοίρης
τρέχουν να τον βοηθήσουν
για να τον ανακουφίσουν

μ’ όλο νάζι όλο χάρη
να αλαφρώσουνε τα βάρη
να τα σπρώξουν κάπου αλλού
συγκατάθεση θεού

τρέμει η δύσμοιρη πλεμπάγια
προσκυνώντας όλα τα άγια
μη τυχόν και παραπέσει
κείνο που της βάλλαν φέσι

είναι ώρες που εμφανίζεται
χωρίς καν να τραμπαλίζεται
των πραιτόρων μισητό
να σου λέει καθ ‘αυτώ

για να κάνεις μπορετό
Τον υπέρτατο σκοπό
Δεν αρκεί μονάχα η σκέψη
Πρέπει κάλλος να φυτέψει
Στου κορμιού σου κάθε άκρη
Μη σε κάνουν άλλη ζάφτι