Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Υπερένταση

Η ούρηση στις τούρκικες τουαλέτες χαϊδεύει το γαστροκνήμιο
Υπερήλικες ιερείς με ρόλο επιζήμιο μιλούν στο ποίμνιο
Καταβάλλομαι από έρωτα εφήμερο με ξέραν ήρεμο ρωτάς ποιος είμαι εγώ
Βρίζω μπροστά απ’ την TV το κάθε νούμερο πχ τον Τζήμερο

Δεν μ’ αφορά hip hop με ξέκωλα
δεν παίζει αναφορά σ ‘ όσα κατάφερα
Μυαλό δεν ξεκολλά από τα σκηνικά που είναι πάμπολλα
Ωσάν τα κύματα ανούσια ποιήματα με στίχους  θρύμματα

Πριν λήξει έφυγες ξέρεις οι εμμονές είναι ατέρμονες
Μέσα στο σόχωρο ελπίδα έσπειρες πράξεις απέλπιδες
Έρχονται από τα ψες  φωτιές μας άναψες κι ούτε που το ‘θελες
Σε ενέργειες έγειρες φιλίες άσπονδες δείχνουν ανώφελες

Έριξε βλέφαρο όμως δεν μίλησε
Να έρθει από ‘δω ίσα που κίνησε
Πόρτα χωρίς κλειδί εκείνη χτύπησε
Παλεύουν να μου ‘πουν για σένα ύψιστε

Με είπαν άπιστο ψάχνω το νόημα χάνομαι σ’ άβυσσο
Γαλήνια σιωπή γυρεύω για να βρω λες σε παράδεισο
Μέσα σε χείμαρρο κλαδί για να πιαστώ
Όνειρο δανεικό και πώς να το ασπαστώ

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Αμφότεροι μ' αμφώτις

Δίχως φωνή μ΄'αφήσατε 'πομεινα ξέμπαρκος
ψυχή παράταιρη τρωτή και ΄ γω ξεκρέμαστος
πιοτί κρασί γουλιά πικρή άδειος ο ''Ζέφυρος''
μικρή πνοή όλοι θνητοί μα εσύ αγέρωχος

βήμα δειλό προς ποθητό παλιών ξεπέρασμα
δίκοχη σκέψη σαν πέψη χωρίς αφέψημα
κρίση σπαθί σαν ΄ ρθουν καημοί δεν είναι προτέρημα
χαζά παιδιά μ 'άδεια καρδιά μοιάζουν αμέριμνα

κάθε σεβντάς σ 'όλους εμάς δείχνει αγιάτρευτος
μα μη ξεχνάς σκληρός ντουνιάς καθείς παράταιρος
ξέρεις καλά πως δε γροικά είναι απάλευτος
θαρείς μπορείς αν κουραστείς να μείνεις άσφαιρος

για 'οσα δεν ξέρεις υποφέρεις η δίψα είν' άσβεστη
τι να την κάνεις την ζωή σαν είναι άθικτη
δεν έχει στάσιμη ροή και απαράλλαχτη
κοίτα τη φεύγει η στιγμή την θάβεις άκλαφτη

περάσαν σύννεφα βροχές πολλές χιλιετηρίδες
βαλμένες άθελα σφικτές στ' αυτιά οι αμφωτίδες
για ''προστασία'' του μυαλού να φύγουν οι ελπίδες
μα στο μιτάτο του βοσκού σιμώνουν οι ζουρίδες

αναζητώντας τα μάτια της τα ‘ακριβοθώρητα
ξεχειλίσαν μέσα μου αισθήματα αφόρητα
φοβoύμαι πως κινούμαι σ ‘απόκοσμους κόσμους
περνοδιαβαίνω αδιάβατους δρόμους

περιδρομιάζω την πόλη με θωρούν σα μίασμα
αντιδράω σχηματίζοντας αδέξια μειδίαμα
αλαλάζων αλαζών τελευταίος επιζών
είν ‘ περίεργος αιών και σκληρός μάνα ο αγών

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Παράταιρος-Επιλέγεις να κλαις

Πρόκειται για το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησα.Οι στίχοι είναι γραμμένοι πίσω στο 2009,αλλά αξιώθηκα να το ηχογραφήσω μόλις την άνοιξη που μας πέρασε.Είναι γενικά η πρώτη απόπειρα για συγγραφή στίχων που προορίζονται για ραπ κομμάτι.Ήθελα να το πάρω χρονολογικά και όχι απαραίτητα ποιοτικά.Ήθελα το πρώτο μου κομμάτι να είναι κάποιο από αυτά που είχα γράψει παλιά άσχετα με το αν είναι το καλύτερο εν γένει.Δηλαδή αν ηχογραφούσα κάποιο από αυτά που γράφω τώρα θα είχα ένα αίσθημα ότι όλα αυτά που έκανα τα προηγούμενα πέντε χρόνια τα έφτιαχνα άδικα.Ελπίζω να μην περάσουν άλλα τόσα χρόνια για να ηχογραφήσω και τα υπόλοιπα!
Το beat είναι του D.T.R.AN.ER με ηχολήπτη τον Αντώνη Κωνσταντινίδη.

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Παράταιρος-Πολιτική σάτιρα βαρναλικού τύπου


Στης κεφάλας τη θολούρα
να ΄ σου ήρθε κι η μανούρα
της σιωπής το συνδικάτο
έφερε τα πάνω κάτω

οι αγέλες αγνωμόνων
μες στο πέρας των αιώνων
εμποδίζουνε το μέλλον
και ο ήλιος ο ανατέλλων
έχασε ευθύς το χρώμα
που του πρέπει στον αγώνα

σπάνε θρύψαλα το πάγο
να ‘ναι το δίκιο αλλάργο
 μεταφέρουνε αργίες
κάνοντας ατασθαλίες
στήνουνε φιέστες κάργα
απ΄ την Μόσχα ως την Πράγα

ο αφέντης τους ο κύρης
αχ! Στενάζει ο κακομοίρης
τρέχουν να τον βοηθήσουν
για να τον ανακουφίσουν

μ’ όλο νάζι όλο χάρη
να αλαφρώσουνε τα βάρη
να τα σπρώξουν κάπου αλλού
συγκατάθεση θεού

τρέμει η δύσμοιρη πλεμπάγια
προσκυνώντας όλα τα άγια
μη τυχόν και παραπέσει
κείνο που της βάλλαν φέσι

είναι ώρες που εμφανίζεται
χωρίς καν να τραμπαλίζεται
των πραιτόρων μισητό
να σου λέει καθ ‘αυτώ

για να κάνεις μπορετό
Τον υπέρτατο σκοπό
Δεν αρκεί μονάχα η σκέψη
Πρέπει κάλλος να φυτέψει
Στου κορμιού σου κάθε άκρη
Μη σε κάνουν άλλη ζάφτι