Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Αμφότεροι μ' αμφώτις

Δίχως φωνή μ΄'αφήσατε 'πομεινα ξέμπαρκος
ψυχή παράταιρη τρωτή και ΄ γω ξεκρέμαστος
πιοτί κρασί γουλιά πικρή άδειος ο ''Ζέφυρος''
μικρή πνοή όλοι θνητοί μα εσύ αγέρωχος

βήμα δειλό προς ποθητό παλιών ξεπέρασμα
δίκοχη σκέψη σαν πέψη χωρίς αφέψημα
κρίση σπαθί σαν ΄ ρθουν καημοί δεν είναι προτέρημα
χαζά παιδιά μ 'άδεια καρδιά μοιάζουν αμέριμνα

κάθε σεβντάς σ 'όλους εμάς δείχνει αγιάτρευτος
μα μη ξεχνάς σκληρός ντουνιάς καθείς παράταιρος
ξέρεις καλά πως δε γροικά είναι απάλευτος
θαρείς μπορείς αν κουραστείς να μείνεις άσφαιρος

για 'οσα δεν ξέρεις υποφέρεις η δίψα είν' άσβεστη
τι να την κάνεις την ζωή σαν είναι άθικτη
δεν έχει στάσιμη ροή και απαράλλαχτη
κοίτα τη φεύγει η στιγμή την θάβεις άκλαφτη

περάσαν σύννεφα βροχές πολλές χιλιετηρίδες
βαλμένες άθελα σφικτές στ' αυτιά οι αμφωτίδες
για ''προστασία'' του μυαλού να φύγουν οι ελπίδες
μα στο μιτάτο του βοσκού σιμώνουν οι ζουρίδες

αναζητώντας τα μάτια της τα ‘ακριβοθώρητα
ξεχειλίσαν μέσα μου αισθήματα αφόρητα
φοβoύμαι πως κινούμαι σ ‘απόκοσμους κόσμους
περνοδιαβαίνω αδιάβατους δρόμους

περιδρομιάζω την πόλη με θωρούν σα μίασμα
αντιδράω σχηματίζοντας αδέξια μειδίαμα
αλαλάζων αλαζών τελευταίος επιζών
είν ‘ περίεργος αιών και σκληρός μάνα ο αγών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου