Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Πολύ αργήσαμε φουτουριστές


Aπ ΄ τα λογύδρια εθνικού ντοπαρίσματος
μαθαίνω  για εχθρούς όξω απ ΄ τα τείχη
για ανθρώπους μοχθηρούς
ξημεροβραδιάζονται σκεπτόμενοι
την πατρίδα πως θα βλάψουν
κατέχουμε όλοι ποσοστά ιδιοκτησίας γι’ αυτήν
κανείς να μην μείνει παραπονεμένος
καμιά αντίρρηση!
άνθρωποι με φθόνο υπάρχουνε παντού
μα εγώ τους λέω για εχθρούς εγχώριους
αρπαχτικά σωστά
η μορφή τους μόνο σε γεράκια αντιστοιχεί
αιτία δεν ψάχνω στα γονίδια
την μισανθρωπιά να βρω
γιατρός δεν είμαι την επιστήμη να κατέχω
νομίζω αδέλφια μου
φταίμε και εμείς λιγάκι
θάρρος πολύ τους δώσαμε
χρόνια μας λεν για πόλεμο εμφύλιο
και τα δεινά που φέρνει
αντίρρηση ξανά καμιά!
ποιος θέλει τη μαυρίλα κι ο θάνατος να σπέρνει
πως αποφεύγεις πόλεμο που υπάρχει άθελα σου
τα μάγουλα σου κόκκινα κι από τις δυο πλευρές
χαστούκια σα χορταίνουνε το ρίχνουν στις κλωτσιές
με ευλάβεια κι αγάλι δεν διώχνουνε τα σύννεφα
ποιος σ ‘ έπεισε ότι πρέπει να έχεις αδελφό
αυτόν με ίδια ράτσα κι όχι τον διπλανό
 κι αν πουν οι μάζες μπράβο του καλά τα λέει ετούτος
μικρός κι ας είναι ποιητής έχει μιλιά που καίει
στην μάχη μπρος ποιος θα ριχτεί τα στήθη του να βάλλει
αν όχι ο ταλαίπωρος της μοίρας ο ριγμένος
την πόλη πέρα που θωρείς έχτισε με το χέρι
ινστρούκτορες δεν θέλουμε πάρα πολλά να λένε
αράδες και ανάλυση μα ποιος μας τα διαβάζει
τιμής δεν είναι ένδειξη χρήμα να ’χεις και χρόνο
ατάκες να αναμασάς ούλες να τις μαθαίνεις
πράξη καμιά δεν έδειξες το κόσμο για να αλλάξεις
καρέκλες μόνο ζέστανες και λάβα περιγράφεις
μες της ζωής το ηφαίστειο ποτέ σου όμως δεν μπήκες
κι ο ποιητής … τι κάνει ο ποιητής
μεθάει και τα σπάνει
σε πάρτυ πήγε μπόλικα απ ΄ τους επαναστάτες
αμφιταλαντευόμενοι θολούρα έχουν ταίρι
πρότυπα γίνανε ποιητές γνωστοί καταραμένοι
 με το λαό δεν ταίριαξαν δεν συνεννοηθήκαν
και μη θαρρείς πως δάκτυλο στο κόσμο εγώ κουνάω
δεν είμαι απ ΄ τους  καλύτερους απ ΄ τους πεφωτισμένους
βοήθησε με στέρεα στα πόδια να πατάω                
να πω θέλω για τ ‘ άδικο για όλους τους κολασμένους