Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

ΣΙΝΕΜΑΣ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣOΣ

''Ένα αποχαιρετιστήριο πράγμα καθώς ανάσαινε,
κατέβαινε στο χωλ''
Τσαλρς Μπουκόβσκυ

Εγώ από την άλλη 

Πέρασα την μέρα μου 
κλεισμένος στον φωταγωγό
M'ένα σκοτάδι πυχτό τόσο
που ένιωσα το χρώμα που 'χουνε οι κόρες μου
Ύστερα βγήκα περιχαρείς στους δρόμους
και το αχέρωχο βήμα μου 
προέδιδε την βασιλική μου καταγωγή
Στο ξεπεσμένο μου βασίλειο
κατοικούνε μυριάδες καρέ φιλμ
πάντα της ίδιας γωνίας λήψης
Το υλικό τους εύφλεκτο
και για να κρατήσω ζωντανή την μνήμη
χίλιους αιώνες τώρα γυρνάω με τα χέρια μου την μηχανή
σε δημόσιες υπαίθριες προβολές
Μετά τους τίτλους τέλους
απλώνω την τραγιάσκα μου στους περαστικούς
Μα όταν ξεχνιέμαι πότε πότε
πάντα στο ίδιο καρέ
Τα βλέπω όλα αυτά που με κόπο γέννησαν οι θύμησες
να λαμπαδιάζονται
Κι αφού δεν υπάρχει τίποτα άλλο
να καεί σε μια άδεια πλατεία από πέτρα
το πυρομάνι εικόνων  κυνηγάει να κάψει εμένα τον ίδιο
Κάθε καλοκαίρι όμως όταν ο ήλιος πέφτει
στην ψάθινη τρύπια καρέκλα μου
Συνειδητοποιώ ότι οι μόνες ειπλογές μου
κινούνται ανάμεσα σε στάχτες και ένα μυαλό Σίσυφο
20 τσιγάρα μετά
Δεν έχει καμία σημασία
Αφού ξέρω
''Η Αγάπη είναι ένας σκύλος απ ΄την κόλαση''

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Χαλιά Περσίας

Είμαι ένα πανάθλιο περσικό χαλί
Από αυτά τα κιτς των τελεμαρκετινγκ
Στρώνομαι να με πατήσεις όποτε θες
Να προσέχεις , όμως,
Γιατί οι κλωστές μου ράφτηκαν στο χέρι
Και τα χρώματα μου ξεθωριάζουν
Στα πόδια σου θα ‘ μια Χειμώνα – Καλοκαίρι
Μην φυλάξεις θέση για μένα στο πατάρι
Και να θυμάσαι πάντα
 πόσο ακριβά χαλιά πωλούνται εκεί έξω
και πόσο απρόθυμα
απρόθυμα τόσο να αντέξουν τις πατημασιές σου
τα βήματα σου εγώ μετρώ
αφού είμαι ένα πανάσχημο περσικό χαλί

να το προσέχεις

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Εξω απ'το παράθυρο μου

Έξω απ'το παράθυρο
μου βλέπω μια ιατρική καρέκλα
Πιο δίπλα ένα άλλο παράθυρο
και πίσω απ ' αυτό ένα σύνθετο γεμάτο βιβλία
Μέσα απ'το παράθυρο μου είναι μια στοίβα βιβλία
που δεν κατάφερα να διαβάσω ποτέ
Γιατί σκεφτόμουνα εσένα.
Πιο ψηλά όμως έξω απ'το παράθυρο μου
υπάρχει ένα άλλο παράθυρο
και εσύ ευτυχώς δεν είσαι πια εκεί
Ούτε μέσα απ 'το παράθυρο μου βέβαια.
Έξω απ 'το παράθυρο μου είναι ένας κόσμος
γεμάτος με σημεία που συναντηθήκαμε
όταν αποφασίσαμε να δούμε τι κρύβεται έξω απ 'τα παράθυρα μας
ακόμα και να αποφύγω αυτόν τον κόσμο δεν έχει νόημα
Γιατί πάντα έξω από αυτό εδώ το παράθυρο που γράφω τώρα
θα υπάρχει πάντα το παράθυρο σου






Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

Χακ - Το τασάκι της απογοήτευσης

Ο  ΧΑΚ όταν δεν χώνει θανατηφόρα ραψ γράφει και ποιήματα.Μου έστειλε ένα και το ανεβάζω εδώ στην προσπάθεια μου να κρατήσω αυτό το μπλογκ ενεργό μιας και αυτά που γράφω τώρα είναι γλυκανάλατα ερωτικά οπότε γιου γκοτ δε πικτιουρ


Η καρδιά μου μοιάζει 
με ένα γυάλινο τασάκι
σαν εκείνα σε τραπέζια 
στα μπαρ της θλίψης
και καφετέριες της πλήξης
Μέσα του χιλιάδες καμμένες
και σταπατσαρισμένες προσπάθειες
να ανταμώσω την αγάπη
Στάχτες ηδονών μυρωδιά χαμένης μάχης
Κάθε γόπα και πρόκα στο κορμί της ελπίδας
που από έφηβο και άπλαστο
μάτωσε και λούφαξε σε τσιμεντένιες γωνίες
ζεστών δωματίων κι όχι υγρό κολαστήριο
Οι γόπες θα καταλήξουν
στον κουβά της πλήξης
Το πακέτο της προσπάθειας
θα δώσει και άλλες ελπίδες
Και η φωτιά της νεότητας
θα τους χαρίσει στιγμές χαράς και ηδονής
στιγμές φωτός και δύναμης
Ώσπου πάλι καταλήξουν σε κείνο το τασάκι
Στο τασάκι της απογοήτευσης

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

nahak-Σκόρπιες χειμωνιάτικες σκέψεις

το παρακάτω είναι κάτι που μ στειλε ένας φίλος.Το ανεβάζω γιατί είναι φίλος όπως είπα και επειδή ζούμε παρέα όσα γράφει.άντε γεια
Είναι κάποια παγερά απογεύματα του χειμώνα,
που είσαι κλεισμένος στο δωμάτιο σου
και σε πιάνει μια ανεξήγητη μελαγχολία.
Μια μοναξιά αλλόκοτη.
Δεν θες να βγεις.
Ξέρεις ότι ούτε οι δικοί σου άνθρωποι είναι κάπου έξω.
Έχουν και αυτοί τις δουλείες τους, αλλά εσύ ψάχνεις για συντροφιά.
Ψάχνεις σε κάποιον να μιλήσεις,
δεν έχεις κάτι συγκεκριμένο να του πεις.
Και μόνο, όμως, που είσαι με αυτά τα άτομα νοιώθεις ασφάλεια.
Ξέρεις ότι σε καταλαβαίνουν.
Καταλαβαίνουν την σιωπή σου,
τόσο εύκολα, όσο τα λόγια σου.
Η μελαγχολία, άλλωστε, δεν είναι πάντα κάτι το κακό,
την χρειαζόμαστε όλοι καμιά φορά,
λες και πρέπει να ξεσπάσει κάτι μέσα μας.
Ε, τότε άσε την να βγει.
Άσε την να εκφραστεί όπως αυτή θέλει.
Ο καθένας πρέπει να βρει τον τρόπο μόνος του.
Εγώ ξέρω τι θα κάνω.
Θα βάλω μια λίστα από
la bruja muerta στο youtube,
θα πάρω μια μπύρα από τις φθηνές
και ένα τσιγάρο.
Στην καλύτερη από τα μεγάλα.
Και θα ταξιδέψω.
Όπως είχε πει και ο ποιητής, δεν έχει σημασία το που.
Όταν θα αφεθείς, ο νους ξέρει τον δρόμο που θα σε πάει.
Ω και είναι τόσο μαγικό αυτό το ταξίδι,
γιατί στην αρχή ξεκινάει από αυτά που σε κατατρώνε,
τον ασφυκτικό κλοιό της οικογένειας και της κοινωνίας,
που σου υπενθυμίζουν συνεχώς τις υποχρεώσεις σου.
Εκείνη την κοπελιά που είναι χαραγμένη στο μυαλό σου,
που την αισθάνεσαι στις τρίχες σου κάθε φορά που αναριγείς.
Και συνεχίζεις έπειτα σε διαφορετικά μονοπάτια.
Κάνεις άλλη μια μεγάλη τζούρα και πας και πας…
Σκέφτεσαι πόσο μικρός είσαι,
πόσα μπορούσες να κάνεις και δεν έκανες,
πόσα έκανες, που ίσως να μην έπρεπε να κάνεις.
Όλα μέσα στη ζωή είναι όμως.
Όλα είναι εμπειρίες, καλές και κακές.
Και οι εμπειρίες είναι σαν ένα πακέτο τσιγάρα.
Παίρνεις το πρώτο, το βάζεις στο στόμα,
το ανάβεις, ρουφάς, φυσάς, το σβήνεις.
και μετά προχωράς στο επόμενο.
-
Nahak-

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Νικοτίνη

Νικοτίνη
Δύναμη της συνήθειας
Η συνήθεια της απώλειας δύναμης
απ‘ τις κακές συνήθειες
Δεν είμαι δυνατός
Η τελευταία μου μπουκιά
λίπασμα σε μια χωματερή
Η τελευταία μου τζούρα
στέρηση της γεροντικής μου ευρωστίας
Ανοιχτά τα παραθυρόφυλλα
Δραπετεύουν καπνοί και καημοί
Τρακάρουν σε εισβαλλόμενες προφητείες
για ένα καλύτερο αύριο
που κανείς δεν θα ζήσει
Θα είναι απασχολημένος
απ’ τις σκέψεις
ενός ανάλαφρου μέλλοντος
που ποιος μας θα βιώσει
Κι εγώ που ονειρευόμουν
νίκες λαμπρές και δάφνινα στεφάνια
φουσκώνω τα πνευμόνια μου καπνούς
Ποιος δεν ζήλεψε τον Διαγόρα
Υγιής κι ευτυχισμένος
πόθανε στο στάδιο
υπό την αγγάλη των χεροδύναμων γιων του
Αλήθεια ποιος μας θα φέρει τέκνα
σ’ αυτήν εδώ την γη
Να τα’ χει ανέμελα
να βλέπουν το χώμα
μέρα με την μέρα
όλο και από πιο περίοπτη θέση
Κόσμος κι όνειρο
ριγμένα στην παλαίστρα
Απτές πραγματικότητες και συναισθηματισμοί
παραταχθήκανε στις θέσεις των θεατών
ζητωκραυγάζοντας για τον μαχητή
της αρεσκείας τους
Επόμενος αγώνας
Ευ ζην ενάντια στην γενική παράλυση των φρενών

Που θα στοιχημάτιζες ακριβή μου αγάπη?